Naast de remodellering die plaats vindt tijdens de normale groei vindt er, bij kinderen, ook remodellering plaats tijdens en na de fractuurgenezing. Hierdoor kunnen as-afwijkingen of lengtestoornissen spontaan gecorrigeerd worden. Dit geschiedt door groeistimulatie van de epifysair schijf en adaptatie van de periostale groei bij het meta-, en diafysaire fracturen. Hierbij spelen twee processen een rol:

Wet van Wolff: remodellering door periost

• Diafysair niveau
• Vorming van bot waar het biomechanische noodzakelijk is en resorptie waar de aanwezigheid niet noodzakelijk is
• Compressie aan de concave zijde van de fractuur stimuleert nieuw subperiostaal botweefsel
• Trekkracht aan convexe zijde van de fractuur stimuleert resorptie

Wet van Hueter-Volkmann: remodellering door epifyse

• Epifysair niveau
• Groeischijven aan weerszijden van een fractuur hebben sterke biologisch neiging tot groeicorrectie
• De groeischijf komt uiteindelijk weer loodrecht op de aslijn van het bot te staan
• Na het bereiken van deze positie wordt de groei weer symmetrisch

Remodellering is afhankelijk van de leeftijd (jaren restgroei), de afstand tussen de apex van de standsafwijking en de groeischijf, de mate waarin de groeischijf bijdraagt aan de groei en de mate én het vlak van de standsafwijking t.o.v. de groeischijf.

In het algemeen geldt:

• Hoe jonger het kind, hoe groter het vermogen tot spontane as, stand- en lengtecorrectie.
• Hoe dichter bij de groeischijf, hoe sterker de remodellering
• Standsafwijkingen parallel aan de bewegings-as van het gewricht corrigeren beter dan standsafwijkingen die loodrecht op de bewegings-as staan.
• Rotatie afwijkingen worden weinig of niet gecorrigeerd.

De lengte groei van de arm vindt vooral plaats in de proximale humerus en distale radius. Remodellering rond de elleboog zal hierdoor beperkt zijn
De lengte groei van het been vindt juist plaats rond de knie in de proximale tibia en distale femur