Foto beschikbaar gesteld door Dr. L.M.G. Geeraedts jr. , traumachirurg VUmc.
‘Ergens in Nederland vind een ongeval plaats. Iemand valt van hoogte, een auto rijdt tegen een boom, of een fietser wordt aangereden. Een getuige belt 112. De alarmcentrale belt de hulpdiensten en al snel is er een ambulance ter plaatse. De ambulance-verpleegkundigen doen hun werk en beginnen met het stabiliseren van het slachtoffer. Als het een ernstig gewond traumaslachtoffer betreft, zal het ambulanceteam contact opnemen met het Mobiel Medisch Team om bijstand te verlenen. Het mobiel Medisch Team wordt dan ingezet met helikopter of gespecialiseerde ambulance.
Het Mobiel Medisch Team bestaat uit een anesthesist of traumachirurg, een gespecialiseerd verpleegkundige en een chauffeur of piloot.
Ter plaatse van het ongeval wordt er nauw samengewerkt met andere hulpdiensten. De brandweer en politie helpen bij het veilig maken van de plaats van het ongeval. En de brandweer helpt bij het verwijderen van het slachtoffer uit een wrak, of andere benarde positie, zodat de ambulanceverpleegkundigen en / of MMT team de patiënt kunnen helpen. Het slachtoffer krijgt infusen om vloeistof en pijnstilling toe te dienen en wordt soms geintubeerd (buisje in de luchtpijp) om hulp te krijgen bij het ademhalen. Voor het vervoer krijgt het slachtoffer een kraag om de nek, en vaak wordt hij of zij ook op een harde plank gefixeerd. Op de plaats van het ongeval is namelijk weinig tot geen mogelijkheid voor onderzoek en men weet dus nog niet veel over de letsels/breuken van de patiënt. De nekkraag en harde plank zijn dus voor de zekerheid. Als het slachtoffer zo stabiel mogelijk is wordt de patiënt naar het ziekenhuis vervoerd, waar het traumateam staat te wachten. Onderweg neemt de verpleegkundige of MMT-arts contact op met het ziekenhuis waar hij de patiënt naartoe wil vervoeren en meldt gegevens over de toestand van het slachtoffer, zodat het traumateam zo goed mogelijk is voorbereid op de komst van de patiënt.