Brandwonden

Brandwonden

Brandwonden zijn verwondingen waarvan de ernst zeer uiteen kan lopen: van kleine vervelende pijnlijke plekjes, tot grote levensbedreigende verbrandingen. Verbrandingen treden meestal op van de huid, maar kunnen ook voor ernstige letsels aan bijvoorbeeld de luchtwegen zorgen. Ze kunnen blijvende schade aanbrengen en daarmee kun je voor het leven getekend zijn met littekens.
Brandwondenpatiënten zijn een aparte categorie ongevalslachtoffers. Zij hebben het ongeval meestal bewust meegemaakt, waardoor slachtoffers zich, zelfs na een lange tijd, het ongeval herinneren alsof het gisteren was.

Verbrandingen ontstaan door invloed van hitte op de huid gedurende een bepaalde tijd en boven een bepaalde kritische temperatuur. Boven deze kritische temperatuur (+/- 40° C) treedt beschadiging van de huid op.

Soorten brandwonden

Er zijn verschillende soorten brandwonden, waarbij deze worden ingedeeld naar de diepte van de brandwond.

De diepte van de brandwond hangt af van: 
- de temperatuur van de inwerkende hitte
- de tijd dat de hitte inwerkt op de huid 
- de oorzaak van de verbranding (bijvoorbeeld hete vloeistof, vuur). 

Afhankelijk van de diepte van de brandwond spreken we van:

Eerstegraads verbranding

Bij een eerstegraads verbranding is de (opper)huid nog niet beschadigd. Bij een eerstegraads verbranding is de huid:

• rood
• droog
• pijnlijk
• soms wat opgezwollen

 

Deze verschijnselen zijn het beste te vergelijken met die van een ontsteking. Een typisch voorbeeld van een eerstegraads verbranding is een zonverbranding. Na een paar dagen zijn de onaangename verschijnselen van een eerstegraads verbranding verdwenen. Een eerstegraads verbranding geneest in principe resteloos.
 

Oppervlakkige tweedegraads brandwond

Bij een tweedegraads brandwond is de opperhuid beschadigd. De beschadiging blijft echter beperkt tot de oppervlakkige laag, waarbij de laag waarin de huidcellen (lederlaag) worden aangemaakt, nog deels intact is. Bij een oppervlakkige tweedegraads brandwond is de wond:

• rood
• nat
• pijnlijk
• vaak blaarvorming

 

Omdat de lederlaag nog deels intact is, geneest de oppervlakkig tweedegraads brandwond vaak binnen 10-14 dagen en zal in principe geen littekens achterlaten, eventueel een licht kleurverschil. Voor de behandeling van oppervlakkig 2e graads brandwonden zijn vele (bedekkings)mogelijkheden. Daarnaast is de behandeling erg afhankelijk van de plek en de grootte van de verbranding. Sommige tweedegraads brandwonden kunnen in een gewoon ziekenhuis worden behandeld, terwijl andere naar een speciaal brandwonden centrum verwezen zullen worden.

Diepe tweedegraads brandwond

Bij een diepe tweedegraads brandwond is de lederhuid (tweede huidlaag onder de opperhuid) duidelijk aangetast. De hitte heeft langer kunnen doordringen in het huidweefsel. Bij een diepe tweedegraads brandwond is er duidelijk sprake van een wond. De wond is:

• roodachtig/wit
• nat
• zeer pijnlijk

 

Omdat bij een diep tweedegraads verbranding er nog enige genezing vanuit de diepte kan plaatsvinden (bijvoorbeeld van huidcellen in de diepe haarzakjes) zal de brandwond wel vanuit de diepte kunnen genezen, maar wel trager dan een oppervlakkig tweedegraads verbranding. Ook kan een diep tweedegraads verbranding littekens achterlaten die zich kenmerken door een kleurverschil van de huid en het stugger/steviger zijn van de nieuwe huid.

Ook voor de behandeling van diep 2e graads brandwonden zijn vele (bedekkings)mogelijkheden. Daarnaast is de behandeling erg afhankelijk van de plek en de grootte van de verbranding. Sommige tweedegraads brandwonden kunnen in een gewoon ziekenhuis worden behandeld, terwijl andere naar een speciaal brandwonden centrum verwezen zullen worden.

Derdegraads brandwond

Bij een derdegraads brandwond is de huid verwoest tot aan het onderhuids vetweefsel, waarbij de laag waarin de zenuwuiteinden en de haarzakjes volledig verwoest is. De huid is over de volledige dikte dood/verwoest. Bij een derdegraads brandwond is de wond:

• wit/zwart
• droog en leerachtig
• nauwelijks pijnlijk (bij diepe brandwonden zijn ook de zenuwen in de huid aangetast)

 

Een derdegraads brandwond zal lange tijd nodig hebben om te genezen, omdat deze niet meer vanuit de diepte kan genezen maar alleen vanuit de wondranden. Bij grote brandwonden is er een chirurgische behandeling nodig in de vorm van verwijderen van de dode huidresten en bedekking van de wonden met bijvoorbeeld een huidtransplantatie. Afhankelijk van de plaats en grootte van de brandwond, zal dit in een gewoon ziekenhuis kunnen plaatsvinden, of in een speciaal brandwonden centrum.

Derdegraads brandwonden geven vaak duidelijke littekens ten gevolge van bindweefsel/littekenweefsel vorming. Dit kan eventueel te zijner tijd door een plastisch chirurg geprobeerd worden te corrigeren.

bron: Nederlandse Brandwonden Stichting, zie www.brandwonden.nl